الف ) وام های بلند مدت (استقراض):معمولا شرکت ها برای دوره های میان مدت از طریق وام ها تامین مالی می کنند و این به آن معنی است که مدت این نوع وام ها میان یک و حداکثر ده سال است. مدت برخی از قراردادهای اجاره تقریبا به بیست سال میرسد. از این رو می توان گفت که برای دوره های میان مدت و بلند مدت از وام و قرارداد های اجاره به عنوان وسیله ای برای تامین مالی استفاده می کنند.
قراردادهای وام های میان مدت مستقیما میان وام دهنده و وام گیرنده بسته می شود و در نتیجه مواد قراردادهای مختلف متفاوت خواهد بود. از آن جا که معمولا شرکتی که به پول نیاز دارد مستقیما به بانک و موسسه وام دهنده مراجعه می کند و سعی می کند با آن سازمان به تفاهم برسد، در مورد تعیین شرایط و مواد قراردادها وام ها با سازمآن های نظارت کننده و دولتی ( مثل کمسیون بورس اوراق بهادار ) هیچ دخالت نمی کنند. وام های میان مدت، از لحاظ نوع موسسات وام دهنده، جدول باز پرداخت وام، نرخ بهره، نوع وثیقه و سایر شرایط قراردادی دارای ویژگی های مشترکی هستند مزایای وام های بلند مدت را می توان به قرار زیر دانست:
- از آن جا که بهره وام های میان مدت تقریبا ثابت است اگر سود حاصل از این وام ها از هزینه بهره بیشتر شود شرکت وام گیرنده سود زیادی از محل این وام ها خواهد برد.
- معمولا شرکت وام گیرنده می تواند در مورد شرایط مربوط به وام، با بانک یا موسسه وام دهنده مذاکره کند ؛ لذا می تواند میزان شرایط بازپرداخت را با وضع مالی خود منطبق کند.
- شرکت هایی که به دلیل بهبود در وضع مالی خود واجد شرایط انتشار اوراق تجاری شــده اند می توانند با مذاکره با بانک بدون دادن وثیقه وام بلند مدت با نرخ پایین بگیرند.
معایب وام های بلند مدترا می توان به قرار زیر دانست:
- اهرم مالی حاصل از وام های میان مدت به لحاظ این که میزان بهره نسبتا ثابت است سبب می شود که سود شرکت کاهش یابد. البته اگر آن شرکت نتواندسود خود را به حدی برساند که هزینه بهره وام میان مدت را بپوشاند.
- شرایط منفی گنجانده شده در قرارداد این نوع وام از قدرت مانور و سرمایه گذاری در پروژه های تامین مالی شرکت می کاهد.
- در مواردی که شرکت ها اقلامی از دارایی خود را به عنوان وثیقه گذاشتند بدون رضایت طلبکار نمی توانند دوباره آن را به عنوان وثیقه قرار دهند.
- پرداخت اقساط سالانه ممکن است فشار زیادی بر نقدینگی شرکت وارد آورد زیراشرکت باید در هر قسط مبلغ نسبتا زیادی بابت اصل وفرع وام بپردازد.
ب ) سهام ممتاز :سهام ممتاز نوعی از سهام است که دارنده آن نسبت به در آمدها و دارائی های شرکت حق یا ادعای محدود و معیین دارد. از چهار منبع مالی بلند مدت که شرکت می تواند از آن استفاده کند ( اوراق قرضه، سهام ممتاز، سهام عادی، سود انباشته ) سهام ممتاز کمتر به عنوان یک منبع مالی مورد استفاده شرکت ها قرار می گیرد. در مواقعی که دو شرکت در هم ادغام می شود و این کار با مبادله اوراق بهادار صورت می گیرد ( و نه در مقابل وجه نقد ) سهام ممتاز به عنوان یکی از ابزار های تأمین مالی نقش مهمی ایفا می کند.
سهام ممتاز را اوراق بهادار دو رگه می نامند، زیرا هم ویژگی ها اوراق قرضه و هم خصوصی سهام عادی را دارد این ویژگی ها عبارتند :
- حق مشارکت در در آمدهای و دارائی های شرکت : سهام ممتاز دارای حق تقدم نسبت به سهام عادی می باشند. یعنی دارندگان آن ها در مطالبه درآمدها و دارائی های شرکت در اولویت قرار می گیرند. شرکت بایستی قبل از تقسیم سود بین سهامداران عادی ابتدا سود سهام ممتاز را بپردازد. همچنین هنگام تصفیه شرکت صاحبان ممتاز در دریافت دارائی ها ( پس از پرداخت حقوق طلبکاران ) در اولویت قرار می گیرند. بنابراین از نظر ریسک، ریسک سهام ممتاز کمتر از ریسک سهام عادی است و چون ریسک کمتری را می پذیرد بازده کمتری نیز انتظار دارند.
- ثابت بودن نرخ سود :نرخ سود تقسیمی ممتاز ثابت است و سود آن یک هزینه قابل قبول مالیاتی نیست. سود سهام ممتاز به عنوان درصدی از ارزش سهام بیان می شود. میزان سود سهام ممتاز برابر است با :
نرخ سود * ارزش اسمی = سود سهام ممتاز
- سود جمع شونده :خاصیت جمع شوندگی به این معنی است که اگر شرکت در سال های قبل سود سهام ممتاز را پرداخت نکرده باشد. بایستی در صورت کسب سود، قبل از پرداخت هر گونه سود به سهامداران عادی، سودهای انباشته سهامداران ممتاز را بپردازد. این یک نوع حمایت از دارندگان سهام ممتاز است. عموما روی سودهای معوق سهام ممتاز سودی تعلق نمی گیرد.
- مشارکت در سود :در بعضی از سهام ممتاز شرط می شود که سهامداران ممتاز در سودهای اضافی شرکت با سهامداران عادی شریک شوند. به این ترتیب که ابتدا سود سهام ممتاز پرداخت می شود و سپس سود سهام عادی پرداخت می شود و چنآن چه سودی باقی بماند با نسبتی مشخص بین دو گروه تقسیم می شود.
- حق رأی :سهامداران ممتاز معمولا دارای حق رأی نیستند اما گاهی در شرایط خاص به آن ها حق رأی داده می شود. مثلا اگر شرکت قادر به پرداخت سود سهام ممتاز برای یک یا چند سال نباشد به دارندگان این سهام حق رأی برای انتخاب یک یا جند نفر از اعضای هیئت مدیره داده می شود.
- قابلیت تبدیل :سهام ممتاز ممکن است قابل تبدیل یا غیر قابل تبدیل باشند. سهام ممتاز تبدیلی سهامی هستند که دارندگان آن می توانند قسمتی یا کل سهام را در یک دوره زمانی خاص با یک قیمت مشخص تبدیل به سهام عادی نمایند.
همان طوری که گفته شد سهام ممتاز را اوراق بهادرار دورگه می نامند. ؛ زیرا دارای هر دو ویژگی سهام عادی و اوراق قرضه است. از دیدگاه مدیران مالی، سهام ممتاز جانشین مناسبی برای اوراق قرضه است و در هر زمان که انتشار اوراق قرضه مطلوب نباشد، شرکت ها دست به انتشار سهام ممتاز می زنند. به طور قطع نمیتوان گفت که آیا سرمایه گذاران، اصولا سهام ممتاز را نوعی بدهی تلقی می کنند یا ان را در زمره سرمایه شرکت قرار می دهند. (احمدی، ۱۳۸۶)
تأمین مالی از طریق انتشار سهام ممتاز دارای مزایای زیر است :
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند